Spain – Tabernas Desert

Haarspeldbochten door de kale heuvels achter Canjáyar, met aan de achterkant de witte huizen van het voormalige Moorse bergdorpje. Wegen die als kronkelende steegjes door een landschap lopen waar directe routes zo zeldzaam zijn als schaduwen. In het binnenland van Andalusië loopt de route rond de Tabernaswoestijn langs de heuvelruggen die deze van de Middellandse Zee scheiden. Slechts dertig mijl van de kust verwijderd: De enige woestijn van Europa, in een geïsoleerde wereld op zich. Rijdend naar het noorden, laten de rotsachtige heuvels herhaaldelijk een glimp zien van het kale land van de Tabernaswoestijn. Een korte blik naar rechts op de passagier, een levende snapshot tegen het wazig panorama in glinsterende hitte. De wegen laten niet veel meer afleiding toe dan dit totdat de route een veel te kort stuk snelweg bij Abla tegenkomt. Twee rijstroken, zeven versnellingen en met het gevoel dat je voet bijna direct weer op de rem staat. De foehn winden duwen de weinige wolken naar je toe en voor je het weet heb je alweer het punt bereikt waarop de route weer afslaat: scherp naar het noorden en omhoog de Sierra de los Filabres in. Het is alsof de weg een aanloop van Bacares neemt voordat hij echt de aandacht op de woestijn richt. De kronkelende wegen lijken voor één doel te zijn aangelegd, namelijk om reizigers alle oriëntatiegevoelens te laten verliezen, alsof ze geblinddoekt en geblinddoekt en omgedraaid zijn in een cirkel. Alleen dat deze afdaling voldoet aan zijn doel en tegelijkertijd concentratie en een bijbehorend overzicht van de bestuurder verlangt. Aan het einde van de uitgespoelde dalbodems kom je in een andere wereld terecht - en je weet niet precies waar je bent. Een eindeloze rechte weg leidt door de Tabernas woestijn, zelfs door uitgedroogde rivierbeddingen, tot het einde van de route in Rioja is bereikt. Tussendoor als enige tekenen van beschaving, de ruïnes van filmsets die al lang geleden weer zijn opgeslokt door de woestijn. Uiteindelijk blijft er maar één vraag onbeantwoord: kan het openbaar toegankelijke Circuito de Almería Formule 1-racecircuit, dat slechts een paar kilometer verderop ligt, zich staande houden ten opzichte van de echte route?