Canary Islands – Gran Canaria

Atlantisch klimaat en Sahara winden, palmbomen en vulkanische landschappen, stranden en berggorges. De Canarische Eilanden beloven contrasten in scherp contrast. Al een paar kilometer achter de start van de route in Puerto de Mogán in het zuidwesten van Gran Canaria, is er alweer een ander contrast merkbaar: de weg kronkelt in de bergen, hoog boven de drukte van de stranden. Er is hier niets om aandacht te krijgen. De charmes van deze Canarische Eilanden willen van hen afgewrongen worden. Het eerste deel neemt een aanloop naar het noorden. Een sprint langs de lange dalbodem naar Casas Blancas. Daarachter buigt de weg naar de eerste pas, gevolgd door een depressie en de volgende, hogere pas. Hoeveel bochten kunnen er op een wegvak worden gemaakt? In deze fase wordt het op de proef gesteld en worden bestuurders en auto's ermee getest. De juiste tijd: vroeg genoeg om alles in de schaduw van de bergen uit de piste te halen. Bij San Nicolas buigt de route het binnenland in en gaat direct naar de Roque Nublo. In de kloven kan de bergtop in het midden van het eiland slechts van tijd tot tijd worden geraden tot hij plotseling recht voor de weg opstapelt. Genoeg tijd om de berg naar het noorden te cirkelen en in het vroege middaglicht te duiken als op een zonnewijzer. Na de rondwandeling terug naar de westkust: aan de horizon de bewolkte Teide, met een hoogte van 3718 m boven het naburige eiland Tenerife. De sectie naar Agaete vraagt om pure timing. Scherpe bochten hoog boven de kust, terwijl de smalle weg geen middenberm heeft voor lange stukken. Een uitnodiging om in de middagzon om de beurt voluit te gaan, zelfs dicht bij de kliffen. De weg terug naar het zuiden doet de Roque Nublo in een heel ander licht verschijnen dan in het oosten. Halverwege, een omweg naar het uitzichtpunt bij Pico de las Nieves. Als je vanaf hier een bergweg ziet die nog geen deel uitmaakte van de route, dan heb je waarschijnlijk te maken met een optische illusie. Op de laatste spurt van de route verschijnt Fataga als een plek tussen twee werelden op de drempel naar het woestijnachtige zuiden van het eiland. Iedereen die zich op dit punt tijdens lokale delicatessen als een bezoeker van een andere planeet voelt, is zeker niet alleen.